Bazen içinizde küçük bi çocukla karşılaşıyor musunuz ?
Minik elli, masumca size dogru cevrilmis gozleri.
Urkmus nedense, bugune kadar neler gormusse sizinle beraber.
Ama buyumemek icin israrli, yasamis ama korkmus, pısmıs bi cocuk olarak kalmayi surdurmus icinizde.
Bu yuzden hic olgun davranamiyor. Yasadiklarinizdan cikardigi tek ders herseye bi adim geri durmak. Gerekirse hic biseye bulasmamak, kimseyle konusmamak, hicbir seye dahil olmamak.
Sokaga dahi cikmak istemiyor bu cocuk bazen. Sanki tutup kacirivericekler adim atarsa, hirpaliycaklar sanki, alay edicekler belki diye.
O kadar zavalli ki tanimadigi insanlarin yaninda suskun. Sanki tek kelime ederse gulecek herkes ona.
O kadar zavalli ki daha once hic gitmedigi bi yerde cok yabanci hisli. Sanki bi soz soylese herkes anlayacak ve yadirgiycak onu, reddedecek.
O kadar zavalli ki bazen sevilmemekten, onemsenmemekten, saygi duyulmamaktan oyle korkuyor ki.
Bazen icinizde boyle bi cocukla karsilasiyor musunuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder