Bazen insanın kafası karışıyor. İçinden çıkılamaz bir hal alıyor. Ya da insan öyle zannediyor. Lanet hormonlar bize sanki çıkmazdaymışız gibi hissettiriyor. Böyle zamanlarımda sevgili hormonlarıma içimden bir güzel sövüyorum!
Bu hormonlar her zaman biriyle,genelde de en yakınınla konuşunca da öyle kolay kolay yatışmıyor haaa.. Amaaan siz yatışmayın sevgili hormonlarım. Aman haa beni adım adım buhrana sürüklemeye çalışın. Ben size sürekli karşı geliyim ama siz hiç yılmayın e-mi ?
Bugün gerginim sayın seyirciler : ) Bugünlerde ardarda yapmam gereken çok şey var. Hiçbişey sıkışmadı ya da birikmedi. Ama hepsi de birbirinden önemli. Ve ben hepsini başarabilecekmiyim, üstesinden gelebilecek miyim? İşte tam da bunları düşündürken o sevgili hormonlarım yeniden harekete geçiyor ve içimi yiyip bitiriyor!
Böyle zamanlarda bi haykırma, hiç konuşmama, pusma, öfke, hiçbişey yapmama isteği. Ama en çok da yakarma. Birine, bişeye. 'Lütfen bana yardım et' deme isteği.. 'İstediklerimi yerine getirmeme yardım et'.. 'Bu işlerin içinde çabucak sıyrılmama'..
Hormon aşımsız günler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder