Acı Biber

İnsanoğlu enteresan bi yaratık. Hayvan mı demeliydim bilemedim. Genetik bi bozukluk sonucu böyle gelişmiş bi ırk daha doğru belki de..

Hep hayvan mı kalsaydık keşke ? Balık mesela ? Hafızamız 2-3 dklarla sınırlı olsaydı. Birine olan iyi veya kötü herhangi bi hissi hatırlamasaydık. Kavgaları silseydi beynimiz hemen. Kin olmazdı o zaman. Ahlak da olmazdı, yüzyıllardır süregelen gelenek görenek de olamayacağı için ;hafızamız en eski 2 dk önceyi hatırladığından.

O zaman istediğimizi yapardık. İçimizden ne geliyosa.. Düşünmezdik acaba bu yaptığım doğru mu diye. Sorgulamazdık ne kendimizi, ne de bi başkasını.. Sorgulasak kaç yazardı ki 3 dk sonra hatırlamadıktan sonra.

İnsanın kendi içinde çelişmesi ne zormuş. Kafası kremalı sebze çorbasına benziyormuş. O kadar çok sebze oluyomuş ki tadlar karışıyomuş birbirine. Birini ayırt etmek isterken öbürüne takılıomuş akıl. Bi de üstüne krema eklenince olanlar oluyomuş. İyice içinden çıkılamıyomuş.

Bu sebzelerin içinde çok lezzetlileri varmış. Hatta bi kısmı yeni keşfedilmiş. Onların tadı damağa geldiğinden doyum olmazmış. Ama başka bi sebze araya giriverip bu mutluluğu bozuverirmiş. Sorgularmış yeni tadla olan doyumu. Hemen koyuverdin kendini dermiş. Sen böyle biri misin, yakışıyo mu sana ? Sen kolay kolay salıvermessin akıntıya kapılıvermessin bi anlık duygu, heves, haz uğruna dermiş. Bi başka sebze daha onaylarmış ardından. Ve bi başkası. Ama baskın bi sebze tadı geliverip booşşveeeeer diye rahatlatırmış dudaklarımı. Bi kere de bırak kendini boşluğa, rahat ol, olmazsa olmaz dermiş çok sakin bi şekilde. Onu destekleyenler çıkarmış tuz mesela. Hele zeytinyağı da tek kelimeyle üste çıkıverirmiş: Amaaaaan..

Dilim dünden razı tabi yelkenleri koyvermeye. Hemen rahatlayıverirmiş baskın sebze ve yandaşlarının sözleriyle. Olmazsa olmaz diye tekrarlarmış içinden.

Gün gelirmiş pul biber sürtünürmüş dudaktaki çatlaklarıma. Acı acı yakarmış. O zaman kendine gelirmiş dilim de. İrkilirmiş bi anda. Hata olarak görmek istemese de bu hızlı kapılmayı, suçlarmış kendini inceden. Yine de dayanamayıp kapılırmış arada yeni sebzeye. Ama azalırmış günden güne isteği onu tatmaktaki.

Şimdilerde ise tamamen bitsin istiyo. O sebzenin bi özelliği olmadığını görüyo belki de yavaş yavaş. Diğerlerine haksızlık ettiğini düşünüyo belki de, ya da başka bi sebzeyi beklemesi gerektiğini ve bu süreçte de uslu durması gerektiğini.

Hoş aslında dudaklarım da dilim de gayet iyi biliyor aslında neyi istediğini. Ama bazen tutamıyor kendini.

İşte o zaman balık olmayı diliyor beynim. Unutmayı.. 2dakika..